گیتار برقی گیتار است که به منظور تقویت صدا در حجم عملکرد معمولی ، نیاز به تقویت خارجی دارد و یکی از سخت ترین یادگیری ها همین آموزش گیتار الکتریک
هست . از یک یا چند وانت برای تبدیل لرزش رشته های آن به سیگنال های
الکتریکی استفاده می کند ، که در نهایت توسط بلندگوها به صورت صدا تکثیر می
شوند. صدا می تواند به شکل و یا به صورت الکترونیکی تغییر یابد تا بتواند
به انواع مختلف تنومر یا کیفیت صدای تون برسد ، و اغلب آن را کاملا متفاوت
از یک گیتار آکوستیک می کند. اغلب ، این کار با استفاده از افکت هایی مانند
Reverb ، تحریف و "overdrive" انجام می شود. مورد دوم یک عنصر اصلی موسیقی
گیتار بلوز برقی و نوازندگی گیتار راک به حساب می آید.
در سال 1932 اختراع شد ، گیتار برقی توسط نوازندگان گیتار جاز پذیرفته شد ، که می خواستند انفرادی از گیتار تک نت را در گروه های بزرگ گروه بزرگ اجرا کنند. طرفداران اولیه گیتار برقی در رکورد شامل لس پاول ، لونی جانسون ، خواهر روزتا تارپ ، T-Bone Walker و چارلی کریستین هستند. در طول دهه 50 و 1960 ، گیتار برقی مهمترین ساز در موسیقی محبوب شد. [1] این دستگاه به ابزاری تبدیل شده است که قادر است بسیاری از صداها و سبک ها را در ژانرهای مختلف از موسیقی پاپ و راک گرفته تا موسیقی کشور ، بلوز و موسیقی جاز در خود جای دهد. این بخش به عنوان یک مؤلفه اصلی در توسعه بلوزهای برقی ، راک اند رول ، موسیقی راک ، موسیقی فلزی سنگین و بسیاری از ژانرهای دیگر موسیقی خدمت کرده است.
طراحی و ساخت گیتار برقی در شکل بدن و پیکربندی گردن ، پل و وانت بسیار متفاوت است. گیتارها ممکن است دارای یک پل ثابت یا یک پل لولایی بهاری باشند که به بازیکنان این امکان را می دهد تا گوشه های یادداشت یا آکورد را به بالا یا پایین خم کنند یا جلوه های ویبراتو را انجام دهند. صدای گیتار برقی با استفاده از تکنیک های نوین نوازندگی مانند خم کردن رشته ، ضربه زدن و چکش زدن ، با استفاده از بازخورد صوتی یا نوار گیتار اسلاید قابل تغییر است.
انواع مختلفی از گیتار برقی وجود دارد ، از جمله: گیتار جامد بدن. انواع گیتار توخالی؛ گیتار شش رشته ای (رایج ترین نوع) ، که معمولاً E ، B ، G ، D ، A ، E تنظیم می شود ، از بالاترین تا پایین ترین رشته ها. گیتار هفت رشته ای ، که به طور معمول رشته B کمتری را در زیر E پایین اضافه می کند. گیتار هشت رشته ای ، که به طور معمول یک رشته E یا F # کم را در زیر B پایین اضافه می کند. و گیتار دوازده رشته ای ، که شش جفت رشته دارد.
در موسیقی پاپ و راک ، گیتار برقی اغلب در دو نقش استفاده می شود: به عنوان یک گیتار ریتم ، که رشته های وتر یا پیشرفت ها ، و ریف ها را اجرا می کند ، و ضرب را تنظیم می کند (به عنوان بخشی از یک بخش ریتم). و به عنوان یک گیتار سرب ، که خطوط ملودی ابزاری ، قطعه های پر کننده سازهای ملودیک و تکنیک های مختلف را ارائه می دهد. در یک گروه کوچک ، مانند یک سه گانه برق ، یک گیتاریست بین هر دو نقش تغییر می کند. در گروههای بزرگ راک و فلزی ، اغلب یک گیتاریست ریتم و یک گیتاریست سرب وجود دارد.
منبع : https://en.wikipedia.org/wiki/Electric_guitar
در سال 1932 اختراع شد ، گیتار برقی توسط نوازندگان گیتار جاز پذیرفته شد ، که می خواستند انفرادی از گیتار تک نت را در گروه های بزرگ گروه بزرگ اجرا کنند. طرفداران اولیه گیتار برقی در رکورد شامل لس پاول ، لونی جانسون ، خواهر روزتا تارپ ، T-Bone Walker و چارلی کریستین هستند. در طول دهه 50 و 1960 ، گیتار برقی مهمترین ساز در موسیقی محبوب شد. [1] این دستگاه به ابزاری تبدیل شده است که قادر است بسیاری از صداها و سبک ها را در ژانرهای مختلف از موسیقی پاپ و راک گرفته تا موسیقی کشور ، بلوز و موسیقی جاز در خود جای دهد. این بخش به عنوان یک مؤلفه اصلی در توسعه بلوزهای برقی ، راک اند رول ، موسیقی راک ، موسیقی فلزی سنگین و بسیاری از ژانرهای دیگر موسیقی خدمت کرده است.
طراحی و ساخت گیتار برقی در شکل بدن و پیکربندی گردن ، پل و وانت بسیار متفاوت است. گیتارها ممکن است دارای یک پل ثابت یا یک پل لولایی بهاری باشند که به بازیکنان این امکان را می دهد تا گوشه های یادداشت یا آکورد را به بالا یا پایین خم کنند یا جلوه های ویبراتو را انجام دهند. صدای گیتار برقی با استفاده از تکنیک های نوین نوازندگی مانند خم کردن رشته ، ضربه زدن و چکش زدن ، با استفاده از بازخورد صوتی یا نوار گیتار اسلاید قابل تغییر است.
انواع مختلفی از گیتار برقی وجود دارد ، از جمله: گیتار جامد بدن. انواع گیتار توخالی؛ گیتار شش رشته ای (رایج ترین نوع) ، که معمولاً E ، B ، G ، D ، A ، E تنظیم می شود ، از بالاترین تا پایین ترین رشته ها. گیتار هفت رشته ای ، که به طور معمول رشته B کمتری را در زیر E پایین اضافه می کند. گیتار هشت رشته ای ، که به طور معمول یک رشته E یا F # کم را در زیر B پایین اضافه می کند. و گیتار دوازده رشته ای ، که شش جفت رشته دارد.
در موسیقی پاپ و راک ، گیتار برقی اغلب در دو نقش استفاده می شود: به عنوان یک گیتار ریتم ، که رشته های وتر یا پیشرفت ها ، و ریف ها را اجرا می کند ، و ضرب را تنظیم می کند (به عنوان بخشی از یک بخش ریتم). و به عنوان یک گیتار سرب ، که خطوط ملودی ابزاری ، قطعه های پر کننده سازهای ملودیک و تکنیک های مختلف را ارائه می دهد. در یک گروه کوچک ، مانند یک سه گانه برق ، یک گیتاریست بین هر دو نقش تغییر می کند. در گروههای بزرگ راک و فلزی ، اغلب یک گیتاریست ریتم و یک گیتاریست سرب وجود دارد.
منبع : https://en.wikipedia.org/wiki/Electric_guitar
